Toen ik deze foto’s ontwikkelde viel me op hoe sterk compositorisch ze zijn tot ik besefte dat dit niet aan de fotograaf ligt maar aan de intrinsieke kracht van die beelden.
Ga er eens naar toe en lach eens met de Archeopatrix van Panamarenko. Als ge hem ziet zult ge weten waarom die man geniaal is.
En daarom geen verhaaltje vandaag, alleen prentjes . Kom. Kom eens mee in mijn dromen...
De Schorre
14/02/2009
Plan/Beschrijving : Geen plan.
Afstand : 4 km – 55 min
Weer : Koud en zonnig – 0°
Ik heb hier geen plan van stomweg omdat er geen plan van bestaat. Ge kunt dat ook niet uitdokteren op een stafkaart of google maps. Rijd naar Boom, volg de pijltjes van ‘De Schorre’, parkeert u en volg gewoon die rode wandelwegen ala “wizard from Oz”. Ge kunt niet verkeerd lopen. Wel opletten dat op een bepaald moment de weg écht doodloopt. Er gaat nog een spoor verder maar dat verdwaalt onherroepelijk in de zandputten en oppassen daar! (Ik heb er eens ingezeten, ik weet waarover ik het heb...).
Weet u – ik loop er ook nog wel eens verloren. Nou “verloren” is een groot woord maar als je de buiten-toer doet moet je onvermijdelijk een tijdje een gewone straat volgen en daar wen ik maar niet aan. De wandeling is niet moeilijk te volgen en zeer relax. Zodanig zelfs dat ik van de eerste meters Big Log van Robert Plant zat te neuriën. U weet wel :
My love is in league with the freeway
Its passion will ride, as the cities fly by
Maar dat is weer half Led Zep en u zal me van vooringenomenheid gaan beschuldigen. Ik zal u niet langer plagen daarmee.
De zon stond nog laag en op mijn rechterzijde zag ik niets daardoor. Ik moest een heel stuk gaan eer de weg voldoende gedraaid was zodat ze in mijn rug stond, of haast. Daarbij was ik ook op het hoogste punt gekomen.
Panorama van Boom
Spijtig dat ik u deze foto niet kan tonen zoals het moet. Want dit is een “high-def” foto. In goede kwaliteit zou ze anderhalve meter breed zijn.
De weg loopt verder tot aan een splitsing waar je vanzelf rechtdoor gaat. Dit leidt echter tot een doodlopend punt; zoals eerder gezegd. Het zou een vista moeten zijn maar door de opgegroeide bomen zie je niet veel meer. De provinciale domeinen zijn niet echt goed onderhouden – spijtig genoeg. Het hoogteverschil is niet zoo groot maar niet vergeten dat de Schorre uiteindelijk een oude zand- kleiput is van een paar hectare, uitgegraven voor de steenbakkerijen tot op het niveau van het grondwater en zelfs nog iets dieper. Daardoor kun je niet op voorhand voorspellen of je dan wel grond of water onder je voeten krijgt. Cross-country is perfect mogelijk maar in de winter doe ik het liever niet.
Voor de toerist zijn er trapjes aangelegd :
En zelfs vlonderpaden :
Stijfbevroren waren die dingen! En glad! Ik kwam er verder de dingen tegen die ik al eens verteld heb en gefotografeerd. Ik ga ze niet herhalen. Ik doe dit als oefening. Terugkeren naar de plek waar ik al geweest ben, hetzelfde fotograferen vanuit een ander oogpunt, een andere compositie, ander licht, ander seizoen. Het is rapper gezegd dan gedaan. Thuis gekomen waren mijn foto’s krek hetzelfde als die van oktober verleden jaar. Ik moet nog veel leren...
Maar niet getreurd! Plezant was het en blijft het. Over een nog gladdere brug kom ik aan een vijvertje waar watervogels liggen te slapen. Ik heb er eentje gewekt denk’, met te dichtbij te komen. Het beest maakte nogal wat misbaar :
Wie is dat daar?!
Na een paar joggers en een koppel waarvan de vrouw het boekje voorlas was ik terug ‘thuis’. Geen groot avontuur maar wel eens te meer een grote hap lucht en vrijheid!
Eyes in the mirror, still expecting they'll come
Sensing too well when the journey is done
There is no turning back - no
There is no turning back - on the run
Dat gitaar-rifke is misleidend simpel....
Lente waar blijft ge?
