Vilvoorde - Holle Wegen

Plan

Plan/Beschrijving : wandelingen Brabantse Kouters – Toerisme Vlaams-Brabant
Afstand : 7 km – 1h 15 + 3km – 45 min
Weer : Wind en bewolkt – 10°

Drie Fonteinen in Vilvoorde. Gemakkelijk dacht ik. Jawadde. Ik heb er een half uur rondgelopen eer ik het vertrek van de wandeling vond. Geen nood echter. Het maakte de toch al korte wandeling wat langer en het is er een mooi park.

Drie Fonteinen

Na veel rondlopen en zoeken en op mijn passen terug keren vind ik dan toch de Orangerie en uiteindelijk zelfs het eerste zeskantige rood-witte plaatje van het Holle Wegen Pad. Het brengt me waar ik al eerder was geweest en dan op een kaarsrechte dreef die ik ook al van in het begin had gezien. Soit. We zijn weg!

Jammer genoeg brengt me dat uit het domein en daarna op een saaie rechte weg richting VTM, dwars door een industriegebied! Ik zit al binnensmonds te vloeken want bovendien kruipt de zon weg en de storm is nog niet helemaal voorbij geraasd. Echter, ik zit al sinds de eerste stap in mezelf te neuriën. Waarschijnlijk het beste rock-nummer aller tijden – ook al moet ik, als die-hard Deep Purple fan, dat met een beetje spijt in het hart toegeven.

“There’s a lady who’s sure
That all that glitter is gold...”

Ik geraak dat stom stuk building van de VMM dan toch voorbij en gelukkig niet veel verder weg kom ik dan toch in de eerste holle weg.

Holle weg

Veel volk loopt hier niet. Joggers genoeg in Drie Fonteinen maar hier lijkt dit pad maar zelden begaan. Zelfs de stoepen aan de VTM zien groen van het mos. Overal liggen takken en glibberige bladeren op de grond. Restanten van de storm van deze nacht.

Het wegske brengt me op een grotere baan en dan snel naar rechts recht een boske in. Het Tanghebos. Nooit van gehoord maar ik ben wel blij dat ik van de macadam af ben. Blijkbaar kennen een paar plaatselijken dat hier wel. Ik kom aan een vijvertje maar het weer is te grijs en mijn fotoke is mislukt. Jammer. Er staat wat verder zelfs een schuilhut en verder door het boske komt dan toch even het zonneke piepen.

“In a tree by the brook
There’s a songbird who sings,
Sometimes all of our thoughts are misgiven.
Ooh, it makes me wonder”

Na wat gekronkel kom ik aan de Tanghebeek uit waarnaar dit boske is genoemd. De wandelweg volgt dit beekje een heel eind, terug in de richting vanwaar ik kom. Spijtig dat dit watertje zo vervuild is. Het waterpeil kan blijkbaar ook véél hoger staan dan nu het geval is. Ik kom zelfs een watervalleke tegen! (Nou...). Uit het boske en verder de beek volgend kom ik in een ruraal stukje Vilvoorde. Het is maar klein en niet ver maar dat dit nog bestaat hier mag een klein wonder heten.

Ja, dat is ook in Vilvoorde...

Aan de kruising met een straat stuurt de kaart me verder langs de beek. Het weggeske is hier amper begaanbaar van de modder. Ik had maar niet moeten klagen over macadam! LOL. Het pad leid nog een heel eind verder langs deze beek, tot in de Borgt, maar deze wandeling slaat terug een landweg in. En verder nog kom ik terug in zo’n holle weg. De zon blinkt miljoenen sterrekes op de gele bladeren.

“…the piper will lead us to reason.
And a new day will dawn
For those who stand long
And the forests will echo with laughter.”

Ik kom hier in een woonwijk en moet verder langs de straten en huizen waar niets is te zien. Maar ik speel wat luchtgitaar op de tonen van Jimmy Page. Hoe noemt da? Een tussentro? Een madammeke komt uit een Delhaize gestapt en zegt nadrukkelijk goeiendag. Ik zeg uitdrukkelijk goeiendag terug. Maar haar groet blijkt voor een ander madammeke achter mij te zijn. Ik voel me een beetje stom. Enfin! Ik kom aan de andere kant van Drie Fonteinen en loop terug eens verkeerd. Hoe kan het ook anders?

“Yes, there are two paths you can go by
But in the long run
There’s still time to change the road you’re on.”

Het wijzerke stuurt me naar links en het is een geluk dat het er staat want van mezelf zou ik hier niet zijn ingegaan. Er is namelijk geen pad te bespeuren omdat alles vol ligt met bladeren. De laatste holle weg voor vandaag.

Tunnel?

Ik kom aan een constructie uit die ik al eerder had gezien deze morgen en mijn frank valt dat hier een bordje mankeert. Maar nu weet ik wel mijn weg. Langs de grote bocht van het grasplein zie ik terug de achterkant van de kapel. Die intrigeert me wel en ze is me een omweg waard. Steil naar beneden en nog steiler terug naar boven door een bospad.

Kapel

Binnen, zie ik door de tralies, is ze jammer genoeg verwaarloosd. Ik moet op mijn stappen terugkeren en via de eerder geziene vijver kom ik terug aan de auto. In de afdaling spookt het laatste vers van Led Zeppelin door mijn hoofd :

“And as we wind on down the road
Our shadows taller than our soul.
There walks a lady we all know
Who shines white light and wants to show
How everything still turns to gold.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last.
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll.”

Londerzeel - Pluimennest

Plan

Plan/Beschrijving : wandelingen Brabantse Kouters – Toerisme Vlaams-Brabant
Afstand : 9 km – 1h 40
Weer : Wind en regen – 12°

Bon. Het kan niet elke dag kermis zijn. Deze wandeling heeft de teneur niet van deze van Oppem en Meise verleden zaterdag en het weer was ook enigzings anders. Door de vlakke weilanden en akkers blaast de zuidwester als een mislukt pijporgel. De regen spat met momenten. Het uitzicht is nogal eentonig plat met telkens weer huizen aan de horizon. Maar laat me bij het begin beginnen.

Het vertekpunt is net achter de kerk van Londerzeel en door een paar stille straten, vlak achter het kerkhof, word ik al snel door de akkers geleid. Links naast me liggen de stilste bewoners van deze aarde met op hun buik goedbedoelde maar schreeuwende bloemenkleuren. Het pad gaat verder over de Molenbeek en onderweg zie ik nog een stuk beroesterd, ijzeren gedrocht. De vlagen striemen in mijn gezicht en mijn bril geraakt aangedampt. Maar ik ben hier nu. Verder maar! Ik word een voetweg opgestuurd en vraag me echt af hoe ze er in geslaagd zijn om hier een ‘macadam’ aan te leggen.

Macadam - P1010734.JPG

In de zomer of vroege herfst, als de maïs er nog staat, zal het hier wel een stuk aangenamer zijn. Op het einde van een pad kom ik aan de achterkant van een stee waar een hond vervaarlijk staat te grommen en te blaffen. Gelukkig zit hij achter een draad.

Over een drukke straat en even door verloren gelegen huizen terug tussen de akkers. Ik loop hier verkeerd. Ik kom namelijk uit aan de ingangspoort van een villa. Terug op mijn stappen blijkt het paaltje in de gracht te liggen. Ik ga niet klagen want deze wandeling is wél goed aangeduid, in tegenstelling tot vele andere. In dit stuk krijg ik wat spijt van mijn onderneming. De wind blaast me haast in de wei, een geluk, het is niet koud.

De wandeling brengt me naar het zogenaamde “Pluimennest”. Als je de brochure leest leer je dat Londerzeel bekend was om zijn kippenkwekerijen en daarom worden de inwoners ook wel eens ‘kiekenplukkers’ genoemd. Als ‘kiekenfretter’ moest ik dat toch eens bezoeken nietwaar? Veel is er niet meer van te zien en in dit boerderijtje is niet veel leven meer.

Blauauw! - P1010736.JPG

Ik kom op de vrij drukke baan naar Steenhuffel (de Palm!) uit maar gelukkig is dat niet zo lang. Een onvermijdelijk stuk, te begrijpen in dit stuk dichtbevolkt Vlaanderen. Verder op de weg verandert het landschap plots, ook al is dat maar voor even. Eigenlijk zie ik het begin van het domein van kasteel Drietoren. En hiervoor alleen is deze wandeling de moeite waard. ‘Kastelen’ heb ik nog al gezien op mijn wandelingen. Kleine, grote, oude en moderne. Maar dit is echt prachtig! Het behoort tot de familie de Spoelbergh en dateert uit de 18e eeuw. Een sprookje!

Kasteel Drietoren

Verder in het park zie ik een bizarre constructie. Het lijkt wel een mini-pyramide en er is een onderaardse gang die er naar toe te voert. Precies iets uit Harry Potter. Later zal ik lezen dat dit een ijskelder was.

Ijskelder

Verder in het park zie ook de kapel van het domein. Volgens de beschrijving zijn er ook stallingen, een koetshuis en de restanten van een oude molen op de Molenbeek. Maar geen van allen kan ik opmerken. Opmerkelijk toch. Zo een kasteel in Londerzeel...

Kapel

De baan leidt me rond het domein, over de Molenbeek, en de vegetatie is inderdaad schitterend. In de zomer moet ik hier eens terugkomen. Hoewel ik dan minder kans zal hebben om ‘peeping Tom’ te spelen...

Door een voetweg tussen de koeien bereik ik terug het centrum van Londerzeel. Er staat een kalfje op het pad. Los gebroken. Ik ben er toch niet gerust in en loop er langs een grote boog omheen. Dieren! Ik ben er nooit op mijn gemak mee ook al heb ik zelf honden. *Zucht*, ik zal die angst nooit afleren. Wat smalle straten en voetwegen brengen me terug naar het centrum. Ik bezoek er nog de zogenaamde “burcht”. Een klomp aarde met een torenke op. Doe de omweg niet; of het zou moeten zijn dat ge niet wat te doen, gelijk ik.

Aan het gemeentehuis vind ik na wat zoeken dan toch die fameuze “kiekenpoot” van Pol Van Esbroeck. Ook al is hij wat verkleed. En daarna mijn auto die me terug naar huis brengt.

Padvinderke

Schoon? Neen, echt ‘schoon’ is deze wandeling niet. Het weer doet er natuurlijk veel aan en in de zomer zal het hier wel een stuk aangenamer zijn. Maar wat maakt dat uit? Ik was op wandel, en dus, content. Ik ben één jogger tegen gekomen en dat mag een record heten. Ik heb dingen gezien die ik nooit eerder heb gezien, de natuur geroken en beleefd zoals dat niet kan in het buroke waar ik elke dag in opgesloten word. De wind en de regen op mijn lijf gevoeld, zelfs even een aarzelend zonneke. Het weer en ‘buiten’ dus waar een mens behoort. Na 9 km was ik verbaasd dat het al over was en misschien komt er dan toch een beetje ‘conditie’ in dit ouwe, stramme lijf van mij. Is dat niet ‘schoon’ dan? En vooral : plezant?!

Meise - Amelgempad

Plan - Meise.jpg

Plan/Beschrijving : http://webu.vlaamsbrabant.be
Afstand : 11 km – 2h10
Weer : Zonnig – 10°

Prachtig! Subliem! Magnifique! Sjitterend! Schoon gewoon. En ikke die dacht dat dat maar een saaie rechtdoor macadam was... De wandeling brengt ons door Meise, Amelgem, een stukje Wemmel, Ossel en Oppem. Ik geef u toe, gehuchtnamen die ik ook niet ken, al woon ik hier al dertig jaar op een boogscheut vandaan.

Het begin is een beetje raar. Ze sturen u rond de Plantentuin van Meise. Een mooi park trouwens, maar tegenwoordig moet je inkom betalen en ik ben nog nét niet zot genoeg om geld te geven om een boom te zien. Aan de ingang staat een groep toeristen, Oost-Europezen of zo, te wachten op weet ik wat? Er staat een madammeke te bibberen in haar mini-jurkje. Jaja, een wandelaar heeft ook zo zijn plezierkes... Ik loop snel door en wat verder moet ik het Schapenbaantje in. Amai seg! Wat een kasten van huizen! De volgende twee kilometers zijn niet anders. Dit is een poep-sjieke villawijk en ik wil niet geweten hebben wat een huis hier kost. Het zijn trouwens meer kastelen dat wat anders, maar stil en kalm is het er wel.

Ik moet mijn plannetje wat volgen want aanduidingen zijn er weer schaars of onbestaande. Ik kom aan een molen naar het schijnt. Saai, niks te zien behalve het zoveelste plaatje “Propriété Privée” – “Chien mechant”! De hele boel is er afgesloten met metershoge draad en daarboven nog eens een driedubbele prikkeldraad. Welk leger ze hier proberen binnen of buiten te houden weet ik niet maar het is wel een beetje droevig. Ik bedenk me hoe graag ik het Scandinavische ‘Allemansret’ zou toegepast zien in onze lage landen. Kunde gij daar niks aan doen Baraque? ’t Zal u worst wezen zeker...

Door een mooi maar smal en gevaarlijk druk bereden boswegske kom ik aan een grotere baan uit. Ik ben ontgoocheld om de zoveelste rechte macadam maar dat is onterecht. Wat verder verandert de straat in een kassei en daarna aardeweg. Ik kom er voorbij de hoeves van Emmerechts waar naar het schijnt ooit nog “Een mens van goede wil” is verfilmd. En nog wat verder kom ik aan de kapel van Amelgem.

Kapel van Avelgem - P1010699.jpg 1

Ik ben verwonderd van zoveel open natuur hier. Dat had ik niet verwacht en ik geniet volop. Later komt er een vrachtwagen voorbij, een wonder hoe die door dat slijkerig weggeske geraakt; ik loop haast even snel als die rijdt.

Weg naar Ossel - P1010705.JPG 1

Het weggeske slingert wat en brengt me voorbij de kastelen van Hagen en van Ossel. Dat laatste is een echt juweeltje, zo verscholen tussen de natuur; amper op een paar tien kilometers van Brussel. Een dame rijd er op een paard. Maar noch madam noch beest gunt me een blik. Buiten een paar onvermijdelijke joggers en mountainbikers kom ik ook niemand tegen. Het weggetje stijgt nog wat tussen hagen en ik waan me werkelijk op vakantie! Dat zonneke dat schijnt, de gouden gloor van de herfst in de bomen, het lijkt wel of ik ergens in het buitenland ben.

Ik kom aan het kerkske van Ossel. Erg mooi is het niet maar het heeft nog wel zijn kerkhof rondom en ook hier verschiet ik van. Er zijn ocharme maar drie straten in dat dorpske en al heel gauw stuurt de kaart me door een landweg omhoog. Het is verdekke een nijdige klim! Wie zou dat nu peinzen hier? Ik kom boven aan de watertoren en het is een prachtig panorama.

Ossel - pano.jpg 1

Van hier volg ik de Romeinse baan. Het is een oude heirbaan naar het schijnt en onderweg vraag ik me af of hier, zovele eeuwen geleden, echt een romeinse soldaat heeft over gelopen en of die ook het panorama heeft overschouwd... De omgeving is echt prachtig en ik kom geen meter vooruit! Ik sta maar rondom mij te kijken en foto’s te nemen. Sjiek!

Heirbaan - P1010721.JPG 1

Rechts van mij zie ik de skyline van Brussel en het Atomium is goed te zien. Echter de zon staat pal zuid en een foto kan ik er niet van nemen. Ik volg de heirbaan verder die gestaag klimt. Algauw krijg ik het volgende punt in zicht : de Fluxenberg. Dit is het hoogste punt van Meise. Ik moet pipi doen en zet me achter een boom. Maar de wind staat verkeerd! Dus ik moet me draaien en sta tot slot van rekening met mijn flikker naar de baan te wateren... Een geluk, er is niemand.

Pipistop - P1010727.JPG 1

Ik had hier beter ook gestopt om mijn appel op te eten maar ik vond het nog te vroeg. Vanaf hier zakt de heirbaan terug en ik kom snel aan de fameuze “Zes Wegskes”. Ik moet toch wat op de kaart kijken want ik ben er niet zo zeker van. Bij een van de wegskes staat een bord met “10 %”.

Enwanu? - P1010728.JPG 1

Ik moet dus redelijk steil omlaag door een holle weg. Bestaat dat hier seg? Ja dus, moet ik merken. Een paar honderd meter verder word ik door een weiland gestuurd over een voetweg en zo kom ik terug in de ‘bewoonde’ wereld van Meise. Door de straten en huizen bereik ik de kerk en vandaar terug mijn auto. Mijn pijp is een beetje uit maar wat een prachtige wandeling!

Onderweg op de heirbaan stond een bordje met de volgende zin : “Draagt gij geen kroon misschien, zwart-satijnen reisgezel?”.
Ik vroeg me af wat die dichter bedoelde, tot ik naast me keek en tevreden-gelukkig mijn schaduw groette. Ik was inderdaad de koning te rijk....