Afstand : 5.5 km + 2 km – 1h35
Weer : Grijs bewolkt – 12°
Ik moet niet zo hebben van een ‘voorspel’ zonder ‘naspel’. Daarom, na het débacle van gisteren, nog maar eens geprobeerd; mét kaartje en beter van buiten geleerd. Met de auto tot aan de straat tussen Hazewinkel en Broekhoven, net voor de bocht, en vandaar te voet.
In de bocht vind ik algauw het steegje, nog geen 50 meter verder vertrekt het pad door de putten die me een stuk kunnen doen afsnijden en die ik op Google had gezien. Echter er staat een grote auto van Provincie Antwerpen, de garde? Ik loop maar door en even verder zie ik een bord met “Domein De Naeyer”, nog verder eentje met “Teken? Wat doe je eraan?” en nog verder het fatidieke “Geen toegang zonder vergunning”. En wat nu?
‘Foert’ peinzen en doorstappen! Na een aantal honderd meters is de karreweg algauw veranderd in een amper merkbaar spoor. Ik loop langs uitgerekte vijvers waar observatiehutten staan voor vogels. Het is er redelijk ruig, niet veel mensen komen hier.
Spoor - P1010645.JPG
Buiten vogelgekwetter heerst er een absolute stilte. Later zal ik lezen en leren dat hier de grootste broedkolonie van aalscholvers in Vlaanderen is. Ik stap maar verder in de hoop het jaagpad van de Rupel te bereiken. Als ik het jaagpad in zicht krijg is er een gesloten hek voor me. Ik sta letterlijk in dubio! Want, daar, een paar honderd meter verder zie ik de Rupel. Maar er is een gesloten poort en ook een overgroeid brugje. Ik weet van het plan dat ik hier een beek over moet en het is me niet duidelijk of dat wel kan. Daarenboven een gesloten poort overkruipen is nog iets anders dan een open weg betreden en het bord negeren. De auto van de garde indachtig keer ik maar op mijn passen terug. Jammer!
Terug aan de kruising volg ik dan maar het fietspad. Dat leidt me door een lelijk stuk industrie naar de Willebroekse vaart en even verder naar de ‘jachthaven’ van Willebroek. Wandelaars zijn er niet, fietsers des te meer.
Accidentje? - P1010652.jpg Langs de vaart stap ik verder tot in Klein Willebroek. De kleine huisjes en de boten laten me even in Nederland wanen. Op een steiger staat een ‘rare’ vogel. Help Rik!? Wat is dat voor een ras? (Die in het midden...*sigh*...)
Vogel - P1010653.jpg
Wat verder vind ik dan het begin van het jaagpad langs de Rupel. Fietsers zijn er en ene zotte jogger. De wind trekt er. Tesamen met het grijze weer verplicht me dat om mijn jas dicht te ritsen. Maar niet treuren! De smalle macadam van het jaagpad kronkelt en zwiert. Ik bereik het punt waar het eerste weggetje uitkomt. Een geluk dat ik dat poortje niet ben overgekropen! Het brugje lijkt onbegaanbaar en bovendien ligt erachter nog een gesloten poortje! Waarom, vraagt een wandelaar zich af?
Verboten! - P1010657.JPG
Het jaagpad verder volgend zie ik dan uiteindelijk de achterkant van Broekhoven en bijkomende vijverkes. Allen zijn ze het gevolg van de zandwinningen om de kleiputten aan de overkant van de rivier op te vullen. Nu is het een habitat voor watervogels en water recreatie, vroeger was dit gewoon bos. (Met mijn excuses voor de duistere foto’s – het was barslecht weer).
P1010659.jpg
Het pad maakt een scherpe rechts-links knip en voor me zie ik een jogger. Algauw is hij uit mijn zichtveld verdwenen. Wat verder zie ik een vreemdsoortig bouwsel. Na opzoeken – nadien – blijkt dit een poldermolen te zijn en een expirement van de VUB in verband met aërodynamica. De wieken zijn verticale vliegtuig-achtige vleugels. Spijtig dat ze dat niet met Hammerite hebben geschilderd eerst, maar ondanks twee van de drie draait het nog aardig.
Wasdaferiet? - P1010662.jpg
Nog even verder en dan kom ik aan het echte doel van dit tripje. Het geheimzinnige Rupel-kasteeltje zoals ik dat noemde. Het torentje doemt al van verre op maar langs hier kan ik er dichterbij komen. De bomen overgroeien alles maar als ik er dichtbij ben kan ik er toch wat meer van zien. Ik zie in de gevel een steen die zegt : “Kasteel De Bocht”. Aha!
Kasteel De Bocht - P1010666.JPG
Er wordt nu wel aan gewerkt. Alleen de toren vertoond nog de sporen van brand en heeft ontbrekende ramen. Wat is dit ding? In de – bijna – euforie van de wandeling verbeeld ik me dat dit het huis van ‘Le Grand Meaulnes’ van Alain Fournier is. Ik zie haast de kasteeljuffrouw op haar balkon de rivier overturen in haar witte, lange slaapkleed. De gasten toekomen in hun sjieke wagens voor het bal. Gemaskerd zoals het hoort. Met een schudding van het hoofd overtuig ik me dat dit het huis was van een welvarend steenbakkerij-eigenaar.
Maar ook dat is mis, lees ik thuis. Kasteel De Bocht was het jachtpaviljoen van de graven van Hoorn. Van Philippe de Montmorency – graaf van Horn, veroordeeld door de ‘Raad van Beroerten’, het bloedtribunaal van de hertog van Alva in opdracht van Filips II, voor majesteits-schennis en onthoofd op de Grote Markt van Brussel in 1568. Zijn lichaam werd begraven in Weert; het Scheldeland inderdaad. Sinds die dag leerden de Brusselaars een paar woorden Spaans. Gelijk “mokke” van ‘mujèr’ en nog een paar andere die ik omwille van goed fatsoen niet mag uitspreken hier. Wat een stomme wandeling een mens kan leren! En vier eeuwen later zijn hart kan laten ontvlammen!! Enfin... Geuze drinken we nog altijd... Philips en Margaretha ten spijt. Maar weten we nog waarom?
Voorbij het kasteeltje moet ik een weg in. Die is er inderdaad, maar wat staat er??!! “Privaat weg”!! Ik val bijkans omver! Dat is helemaal geen privé weg! Enkel omdat daar maar één huis staat? Ik loop er toch door. Maar niet voor lang. Vanachter een haagske komt daar een loebas van een hond blaffen! *@!!
Dan maar even verder, er is een boerenweg tussen de weiden die me naar het uiterste puntje van Broekhoven leidt en vandaar op een kaarsrechte weg terug naar de auto.
P1010676.JPG
No comments:
Post a Comment